آکنه یک بیماری پوستی شایع است که در آن منافذ پوست شما مسدود می‌شوند. انسداد منافذ باعث ایجاد جوش‌های سرسیاه، سرسفید و انواع دیگر جوش می‌شود. جوش‌ها برآمدگی‌های پر از چرک و گاهی دردناکی روی پوست شما هستند.
اصطلاح پزشکی برای آکنه، آکنه ولگاریس است.
انواع آکنه چیست؟
انواع مختلفی از آکنه وجود دارد، از جمله:
آکنه کیستیک : آکنه کیستیک باعث ایجاد جوش‌ها و ندول‌های عمیق و چرکی می‌شود. این جوش‌ها می‌توانند باعث ایجاد جای زخم شوند.
آکنه قارچی (فولیکولیت پیتیروسپوروم) : آکنه قارچی زمانی رخ می‌دهد که مخمر در فولیکول‌های مو تجمع پیدا کند. این فولیکول‌ها می‌توانند خارش‌دار و ملتهب باشند.
آکنه هورمونی : آکنه هورمونی بزرگسالانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد که تولید بیش از حد سبوم دارند که منافذ پوست آنها را مسدود می‌کند.
آکنه ندولار : آکنه ندولار نوع شدیدی از آکنه است که باعث ایجاد جوش‌هایی روی سطح پوست و توده‌های حساس و ندولار در زیر پوست می‌شود.
همه این اشکال آکنه می‌توانند بر عزت نفس شما تأثیر بگذارند و آکنه کیستیک و ندولار می‌توانند منجر به آسیب دائمی پوست به شکل جای زخم شوند. بهتر است در مراحل اولیه از یک پزشک کمک بگیرید تا بتوانند بهترین گزینه درمانی را برای شما تعیین کنند.
آکنه چه کسانی را درگیر می‌کند؟
آکنه معمولاً در برهه‌ای از زندگی هر کسی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری بیشتر در بین نوجوانان و جوانانی که تحت تغییرات هورمونی قرار می‌گیرند، شایع است، اما آکنه می‌تواند در دوران بزرگسالی نیز رخ دهد. آکنه بزرگسالان در بین زنان شایع‌تر است . اگر سابقه خانوادگی آکنه (ژنتیکی) دارید، ممکن است بیشتر در معرض خطر ابتلا به آکنه باشید.
آکنه چقدر شایع است؟
اگر آکنه دارید، بدانید که تنها نیستید. آکنه شایع‌ترین بیماری پوستی است که افراد تجربه می‌کنند. تخمین زده می‌شود که ۸۰٪ از افراد ۱۱ تا ۳۰ ساله حداقل یک نوع خفیف آکنه را تجربه می‌کنند.
رایج ترین نواحی که دچار آکنه می شوند
رایج‌ترین جاهایی که ممکن است آکنه داشته باشید، روی پوست شما هستند:
صورت.
پیشانی
سینه
شانه‌ها
قسمت بالای پشت .
غدد چربی در سراسر بدن شما وجود دارند. مکان‌های شایع آکنه، جایی هستند که غدد چربی بیشترین تعداد را دارند.
علائم و علل
علائم آکنه چیست؟
علائم آکنه روی پوست شما عبارتند از:
جوش (پوسچول) : برآمدگی‌های پر از چرک (پاپول).
پاپول‌ها : برآمدگی‌های کوچک و تغییر رنگ داده، اغلب قرمز تا بنفش یا تیره‌تر از رنگ طبیعی پوست شما.
جوش‌های سرسیاه : منافذ مسدود شده با یک قسمت سیاه در بالای آنها.
جوش‌های سرسفید : منافذ مسدود شده با یک سر سفید.
ندول : توده‌های بزرگی زیر پوست که دردناک هستند.
کیست‌ها : توده‌های دردناک پر از مایع (چرک) زیر پوست شما.
آکنه می‌تواند خفیف باشد و گاهی اوقات باعث چند جوش شود، یا می‌تواند متوسط باشد و باعث پاپول‌های التهابی شود. آکنه شدید باعث ایجاد ندول و کیست می‌شود.
چه چیزی باعث آکنه می‌شود؟
فولیکول‌های مو یا منافذ مسدود شده باعث آکنه می‌شوند. فولیکول‌های مو لوله‌های کوچکی هستند که تار موی شما را در خود نگه می‌دارند. چندین غده وجود دارد که به فولیکول‌های مو تخلیه می‌شوند. وقتی مواد زیادی داخل فولیکول مو باشد، گرفتگی رخ می‌دهد. منافذ شما می‌توانند به دلایل زیر مسدود شوند:
سبوم : ماده‌ای روغنی که یک لایه محافظ برای پوست شما ایجاد می‌کند.
باکتری‌ها : مقدار کمی باکتری به طور طبیعی روی پوست شما زندگی می‌کند. اگر تعداد باکتری‌ها بیش از حد شود، می‌تواند منافذ پوست شما را مسدود کند.
سلول‌های مرده پوست : سلول‌های پوست شما اغلب می‌ریزند تا جا برای رشد سلول‌های بیشتر باز شود. وقتی پوست شما سلول‌های مرده پوست را آزاد می‌کند، این سلول‌ها می‌توانند در فولیکول‌های مو گیر کنند.
وقتی منافذ پوست شما مسدود می‌شوند ، موادی فولیکول مو را مسدود می‌کنند و باعث ایجاد جوش می‌شوند. این باعث التهاب می‌شود که به صورت درد و تورم احساس می‌شود. همچنین می‌توانید التهاب را از طریق تغییر رنگ پوست، مانند قرمزی اطراف جوش، مشاهده کنید.
عوامل ایجاد آکنه
برخی از عوامل محیطی در ایجاد آکنه نقش دارند، یا می‌توانند آن را بدتر کنند، از جمله:
پوشیدن لباس‌ها و پوشش‌های تنگ مانند کلاه و کلاه ایمنی ورزشی.
سموم موجود در هوا و شرایط آب و هوایی خاص، به ویژه رطوبت بالا.
استفاده از محصولات مراقبت شخصی چرب یا روغنی، مانند لوسیون‌ها و کرم‌های سنگین، یا کار کردن در محیطی که به طور معمول با چربی در تماس هستید، مانند کار کردن در رستورانی که روغن سرخ کردنی دارد.
استرس ، که باعث افزایش هورمون کورتیزول می‌شود .
عوارض جانبی داروها.
کندن جوش‌های صورت.
غذاهایی که باعث آکنه می‌شوند
برخی مطالعات، غذاها و رژیم‌های غذایی خاصی را با آکنه مرتبط می‌دانند، مانند:
شیر بدون چربی.
پروتئین آب پنیر.
رژیم‌های غذایی سرشار از قند.
در حالی که رژیم‌های غذایی پرقند ممکن است منجر به شیوع آکنه شوند، شکلات ارتباط مستقیمی با آکنه ندارد.
برای کاهش خطر ابتلا به آکنه، یک رژیم غذایی متعادل و مغذی با مقدار زیادی میوه و سبزیجات تازه، به ویژه آنهایی که سرشار از ویتامین C و بتاکاروتن هستند و به کاهش التهاب کمک می‌کنند، انتخاب کنید.
هورمون‌ها و آکنه
آکنه عمدتاً یک بیماری هورمونی است که توسط هورمون‌های آندروژن ، به ویژه تستوسترون ، هدایت می‌شود . این بیماری معمولاً در دوران نوجوانی و جوانی فعال می‌شود. همچنین ممکن است در دوران قاعدگی خود، در نتیجه فعالیت هورمونی، متوجه تشکیل آکنه شوید. حساسیت به این هورمون‌ها – همراه با باکتری‌های سطحی روی پوست و موادی که از غدد بدن شما آزاد می‌شوند – می‌تواند منجر به آکنه شود.
تشخیص و آزمایش‌ها
آکنه چگونه تشخیص داده می‌شود؟
پزشک می‌تواند آکنه را در طول معاینه پوست تشخیص دهد. در طول این معاینه، پزشک پوست شما را از نزدیک بررسی می‌کند تا در مورد علائم شما اطلاعات بیشتری کسب کند. علاوه بر این، ممکن است در مورد عوامل خطر آکنه نیز سؤال کند، مانند:
آیا احساس استرس دارید؟
آیا سابقه خانوادگی آکنه دارید؟
آیا در طول چرخه قاعدگی خود متوجه جوش‌های پوستی می‌شوید؟
در حال حاضر چه داروهایی مصرف می‌کنید؟
پزشک شما نیازی به انجام هیچ آزمایش تشخیصی برای آکنه ندارد، اما اگر دچار شیوع ناگهانی و شدید آکنه شوید، به خصوص اگر بزرگسال باشید، ممکن است آزمایش‌هایی برای تشخیص هرگونه بیماری زمینه‌ای ارائه دهد.
چه کسی آکنه را درمان می‌کند؟
یک پزشک عمومی یا متخصص پوست می‌تواند آکنه را تشخیص داده و درمان کند. اگر آکنه سرسختی دارید که با درمان بهبود نمی‌یابد، متخصص پوست می‌تواند کمک کند.
آکنه چقدر می‌تواند شدید شود؟
متخصصان پوست آکنه را بر اساس شدت آن رتبه‌بندی می‌کنند:
درجه ۱ (خفیف) : عمدتاً جوش‌های سرسفید و سرسیاه، به همراه تعداد کمی پاپول و پوستول.
درجه ۲ (آکنه متوسط یا جوش چرکی) : پاپول‌ها و جوش‌های چرکی متعدد، عمدتاً روی صورت.
درجه ۳ (آکنه نسبتاً شدید یا ندولوسیتیک) : پاپول‌ها و پوستول‌های متعدد، همراه با ندول‌های ملتهب. ممکن است کمر و سینه شما نیز تحت تأثیر قرار گیرد.
درجه ۴ (آکنه ندولوکیستیک شدید) : جوش‌ها و ندول‌های متعدد، بزرگ، دردناک و ملتهب.
مدیریت و درمان
آکنه چگونه درمان می‌شود؟
روش‌های مختلفی برای درمان آکنه وجود دارد. هر نوع درمان بسته به سن، نوع آکنه و شدت آن متفاوت است. پزشک ممکن است مصرف داروهای خوراکی، داروهای موضعی یا درمان‌های دارویی را برای درمان پوست شما توصیه کند. هدف از درمان آکنه، جلوگیری از تشکیل جوش‌های جدید و بهبود لکه‌های موجود روی پوست شما است.
داروهای موضعی آکنه
پزشک شما ممکن است استفاده از داروهای موضعی آکنه را برای درمان پوست شما توصیه کند. می‌توانید این داروها را مستقیماً مانند لوسیون یا مرطوب‌کننده روی پوست خود بمالید. این داروها می‌توانند شامل محصولاتی باشند که حاوی یکی از ترکیبات زیر هستند:
بنزوئیل پراکسید : این محصول به صورت بدون نسخه (مانند Clearasil®، Stridex® و PanOxyl®) به صورت ژل یا شوینده با ماندگاری طولانی مدت در دسترس است. این محصول باکتری‌های سطحی را که اغلب آکنه را تشدید می‌کنند، هدف قرار می‌دهد. غلظت‌ها و فرمولاسیون‌های شوینده پایین‌تر، پوست شما را کمتر تحریک می‌کنند.
اسید سالیسیلیک : این ماده به صورت بدون نسخه برای آکنه به عنوان پاک کننده یا لوسیون در دسترس است. به از بین بردن لایه بالایی پوست آسیب دیده کمک می‌کند. اسید سالیسیلیک سلول‌های مرده پوست را حل می‌کند تا از گرفتگی فولیکول‌های مو جلوگیری کند.
اسید آزلائیک : این یک اسید طبیعی است که در غلات مختلف مانند جو، گندم و چاودار یافت می‌شود. این اسید میکروارگانیسم‌های روی پوست را از بین می‌برد و تورم را کاهش می‌دهد.
رتینوئیدها (مشتقات ویتامین A) : رتینول، مانند Retin-A®، Tazorac® و Differin® که بدون نسخه در دسترس هستند، جوش‌های سرسیاه و سرسفید را از بین می‌برند و به جلوگیری از گرفتگی منافذ پوست، که اولین علائم آکنه هستند، کمک می‌کنند. اکثر افراد کاندید درمان با رتینوئید هستند. این داروها درمان موضعی نیستند و باید روی کل ناحیه پوست مبتلا به آکنه استفاده شوند تا از تشکیل جوش‌های جدید جلوگیری شود. اغلب باید قبل از مشاهده نتایج مثبت، چندین ماه از این داروها استفاده کنید.
آنتی‌بیوتیک‌ها : آنتی‌بیوتیک‌های موضعی مانند کلیندامایسین و اریترومایسین باکتری‌های سطحی که باعث تشدید و ایجاد آکنه می‌شوند را کنترل می‌کنند. آنتی‌بیوتیک‌ها در ترکیب با بنزوئیل پراکسید مؤثرتر هستند.
داپسون : داپسون (Aczone®) یک ژل موضعی است که خواص ضد باکتریایی نیز دارد. این ژل آکنه ملتهب را درمان می‌کند.
داروهای خوراکی آکنه
داروهای خوراکی آکنه، قرص‌هایی هستند که برای از بین بردن آکنه مصرف می‌شوند. انواع داروهای خوراکی آکنه عبارتند از:
آنتی‌بیوتیک‌ها : آنتی‌بیوتیک‌ها آکنه ناشی از باکتری را درمان می‌کنند. آنتی‌بیوتیک‌های رایج برای آکنه شامل تتراسایکلین ، مینوسیکلین و داکسی سایکلین هستند. این داروها برای آکنه متوسط تا شدید بهترین گزینه هستند.
ایزوترتینوئین (Amnesteem®، Claravis® و Sotret®) : ایزوترتینوئین یک رتینوئید خوراکی است. ایزوترتینوئین اندازه غدد چربی را که در تشکیل آکنه نقش دارند، کوچک می‌کند.
داروهای ضدبارداری : استفاده از برخی داروهای ضدبارداری گاهی اوقات می‌تواند به زنانی که آکنه دارند کمک کند. سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) چندین نوع قرص ضدبارداری را برای درمان آکنه تأیید کرده است. برخی از نام‌های تجاری عبارتند از Estrostep®، Beyaz®، Ortho Tri-Cyclen® و Yaz®. این قرص‌ها حاوی ترکیبی از استروژن و پروژسترون هستند .
هورمون درمانی : هورمون درمانی برای برخی از افراد مبتلا به آکنه مفید است، به خصوص کسانی که در دوران قاعدگی دچار عود آکنه می‌شوند یا افرادی که به دلیل آندروژن اضافی، پریودهای نامنظمی دارند . هورمون درمانی ممکن است به شکل قرص‌های استروژن و پروژسترون با دوز پایین ( قرص‌های ضدبارداری ) یا دارویی به نام اسپیرونولاکتون باشد که اثر هورمون‌های خاصی را در سطح فولیکول‌های مو و غدد چربی مسدود می‌کند.
درمان‌های اضافی آکنه
اگر داروهای موضعی یا خوراکی برای آکنه شما به خوبی عمل نکنند، یا اگر جای جوش داشته باشید ، پزشک ممکن است انواع مختلفی از درمان‌ها را برای پاکسازی پوست شما توصیه کند، از جمله:
استروئیدها : استروئیدها می‌توانند آکنه شدید را با تزریق به گره‌های بزرگ برای کاهش التهاب درمان کنند.
لیزر : لیزر و نور درمانی جای جوش را درمان می‌کنند. لیزر به کلاژن آسیب‌دیده زیر پوست شما گرما می‌دهد. این امر به پاسخ بدن شما برای ترمیم زخم برای ایجاد کلاژن جدید و سالم متکی است که رشد پوست جدید را برای جایگزینی آن تشویق می‌کند.
لایه برداری شیمیایی : در این روش درمانی از مواد شیمیایی مخصوصی برای از بین بردن لایه بالایی پوست قدیمی استفاده می‌شود. پس از برداشتن لایه بالایی پوست، پوست جدید به صورت صاف‌تر رشد می‌کند و می‌تواند جای جوش‌ها را کاهش دهد.
آنتی‌بیوتیک‌ها چگونه آکنه را درمان می‌کنند؟
آنتی‌بیوتیک‌ها داروهایی هستند که باکتری‌ها را هدف قرار می‌دهند . باکتری‌ها می‌توانند منافذ پوست شما را مسدود کرده و باعث آکنه شوند. برخی از آنتی‌بیوتیک‌هایی که آکنه را درمان می‌کنند، می‌توانند التهاب را نیز کاهش دهند.
آنتی‌بیوتیک‌ها مسئول موارد زیر هستند:
جلوگیری از ورود باکتری‌ها به بدن شما.
از بین بردن باکتری‌ها.
جلوگیری از تکثیر باکتری‌ها.
اگر آکنه شما ناشی از باکتری باشد یا عفونت داشته باشید، پزشک آنتی‌بیوتیک تجویز می‌کند . اگر باکتری وارد جوش‌های ترکیده شود، آنتی‌بیوتیک‌ها عفونت را از بین می‌برند. این دارو درمانی برای آکنه نیست و نباید آن را برای درمان آکنه به مدت طولانی مصرف کنید.
درمان آکنه در منزل
اگر آکنه دارید، می‌توانید یک برنامه مراقبت از پوست در خانه را برای کمک به از بین بردن آکنه خود با روش‌های زیر شروع کنید:
حداقل روزی یک بار پوست خود را با آب گرم (نه داغ) و یک پاک‌کننده ملایم بشویید. پاک‌کننده‌ها محصولات مراقبت از پوست بدون نسخه هستند که به تمیز کردن پوست شما کمک می‌کنند.
بعد از ورزش یا عرق کردن، پوست خود را بشویید.
از استفاده از محصولات مراقبت از پوست حاوی الکل، قابض‌ها، تونر و لایه‌بردارها که می‌توانند پوست شما را تحریک کنند، خودداری کنید.
آرایش را در پایان روز یا قبل از خواب پاک کنید.
یک مرطوب‌کننده بدون چربی انتخاب کنید تا بعد از تمیز کردن پوست، آن را روی پوست خود بمالید.
از ترکاندن، کندن یا فشار دادن جوش‌هایتان خودداری کنید. اجازه دهید پوستتان به طور طبیعی بهبود یابد تا از ایجاد جای زخم روی پوستتان جلوگیری شود.
اگر مراقبت‌های پوستی خانگی شما در درمان آکنه مؤثر نبود، به پزشک مراجعه کنید.
آیا درمان آکنه در دوران بارداری بی‌خطر است؟
بسیاری از درمان‌های موضعی و خوراکی آکنه در دوران بارداری بی‌خطر نیستند . اگر باردار هستید یا قصد بارداری دارید، مهم است که در مورد درمان‌های آکنه با پزشک خود صحبت کنید و در صورت بارداری به او اطلاع دهید.
چه مدت طول می‌کشد تا آکنه از بین برود؟
به طور متوسط، ممکن است بین یک تا دو هفته طول بکشد تا جوش‌های آکنه به خودی خود از بین بروند. با درمان دارویی و یک برنامه مراقبت از پوست خوب، می‌توانید زمان بهبودی بدن خود را تسریع کنید تا آکنه سریع‌تر از بین برود. برای آکنه شدید، حتی با درمان، ممکن است چندین هفته طول بکشد تا آکنه شما از بین برود.
اگر آکنه داشته باشم چه انتظاری می‌توانم داشته باشم؟
آکنه اغلب در اوایل بزرگسالی از بین می‌رود، اگرچه برخی افراد در طول بزرگسالی همچنان آکنه را تجربه می‌کنند. ارائه دهنده خدمات درمانی شما یا یک متخصص پوست دارای مجوز می‌تواند به شما در مدیریت این بیماری کمک کند. داروها و روش‌های درمانی مختلفی اشکال مؤثر درمان هستند. آنها عوامل زمینه‌ای مؤثر در ایجاد آکنه را هدف قرار می‌دهند. ممکن است قبل از اینکه شما و ارائه دهنده خدمات درمانی خود درمانی را پیدا کنید که برای پوست شما بهترین نتیجه را داشته باشد، چندین نوع درمان مختلف لازم باشد. محصولات مراقبت از پوستی که برای شما مؤثر هستند ممکن است برای شخص دیگری با علائم مشابه مؤثر نباشند.
آیا آکنه می‌تواند باعث ایجاد جای زخم شود؟
بله، گاهی اوقات آکنه می‌تواند باعث ایجاد جای زخم شود . این اتفاق زمانی می‌افتد که آکنه به لایه بالایی پوست شما نفوذ می‌کند و به لایه‌های عمیق‌تر پوست آسیب می‌رساند. التهاب باعث می‌شود منافذ آکنه شما متورم شوند و دیواره‌های منافذ شروع به تجزیه کنند که باعث آسیب پوست می‌شود. جای زخم می‌تواند منبع اضطراب باشد که طبیعی است. چندین گزینه درمانی برای جای زخم آکنه وجود دارد.
آکنه چگونه بر سلامت روان تأثیر می‌گذارد؟
آکنه می‌تواند باعث اختلال در سلامت روان شما شود زیرا بر ظاهر و عزت نفس شما تأثیر می‌گذارد. اغلب، اگر هورمون‌ها باعث ایجاد آکنه شوند، توسعه آن از کنترل شما خارج است. این می‌تواند استرس ایجاد کند که می‌تواند بر جوش‌های بعدی تأثیر بگذارد. آکنه می‌تواند برای نوجوانان و بزرگسالان جوان چالش برانگیز باشد. اگر آکنه شما باعث اضطراب شما می‌شود یا مانع از شرکت شما در فعالیت‌های اجتماعی با دوستان و خانواده‌تان می‌شود، با یک ارائه دهنده خدمات درمانی یا یک متخصص سلامت روان صحبت کنید.
پیشگیری
چگونه می‌توانم از بروز آکنه جلوگیری کنم؟
شما نمی‌توانید به طور کامل از آکنه جلوگیری کنید، به خصوص در هنگام تغییرات هورمونی، اما می‌توانید خطر ابتلا به آکنه را با انجام موارد زیر کاهش دهید:
شستن روزانه صورت با آب گرم و شوینده صورت.
استفاده از مرطوب‌کننده بدون چربی.
استفاده از محصولات آرایشی «غیر جوش‌زا» و پاک کردن آرایش در پایان هر روز.
دور نگه داشتن دست‌ها از صورت.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنم؟
به محض مشاهده جوش‌ها به پزشک مراجعه کنید تا بتوانید بلافاصله قبل از ایجاد جای زخم، درمان را شروع کنید. اگر از درمان آکنه‌ای استفاده می‌کنید که برای از بین بردن آکنه شما مؤثر نیست یا باعث تحریک پوست مانند خارش یا تغییر رنگ پوست می‌شود، به پزشک مراجعه کنید.
چه سوالاتی باید از پزشکم بپرسم؟
چه نوع آکنه‌ای دارم؟
آکنه من چقدر شدید است؟
آیا لازم است به متخصص پوست مراجعه کنم؟
چه داروهای بدون نسخه‌ای را توصیه می‌کنید؟
چه داروهای تجویزی را توصیه می‌کنید؟
یادداشتی از کلینیک کلیولند
گاهی اوقات، اگر درمان‌های خانگی مراقبت از پوست مؤثر واقع نشوند، آکنه شما برای از بین رفتن به کمی کمک اضافی با دارو نیاز دارد. اگر آکنه سرسختی دارید، برای درمان آکنه خود به یک ارائه دهنده خدمات درمانی یا متخصص پوست مراجعه کنید. اگرچه ممکن است وسوسه‌انگیز باشد، سعی کنید آکنه خود را دستکاری نکنید یا جوش‌ها را نترکانید تا از ایجاد جای زخم جلوگیری شود. به یاد داشته باشید که آکنه موقتی است و با درمان مناسب برای پوست شما از بین می‌رود.